Cowes, Beaulieu River en Alderney

We zijn weer onderweg.

Hebben een paar prachtige dagen gehad op Cowes. Veel gewandeld en natuurlijk, weliswaar met de bus, naar de Needles geweest. De Needles zijn kalkrots formaties die in zee staan, geflankeerd door een vuurtoren.

Veel verhalen gehoord over de Beaulieu River, dus daar gaan we een kijkje nemen. Hier is het zaak om alleen met hoogwater binnen te varen. Er is hier wel een jachthaven "Buckler's Hard Yacht Harbour" maar pakken toch een mooring. Gezien onze diepgang durven we niet te ver de rivier op te varen, dat gaan we wel met ons rubberbootje doen.
Aan de rivier heb je 2 dorpjes; Buckler's Hard en Beaulieu. Buckler's Hard is een toeristische trekpleister waar je kunt zien hoe het er vroeger aan toe ging. Beaulieu is een historisch dorpje wat ontdekt is in 1204.

Buckler's Hard

Beaulieu heeft oa een lagere school, postkantoor, diverse musea, winkeltjes en een heel leuk plekje om thee (high tea) te drinken. Ook hier ontbreekt het niet aan een prachtige kerk.
Alhoewel het voor ons wel lijkt of de vooruitgang hier een beetje stilstaat: ze hebben geeneens wifi!!!!

Beaulieu river

Na een prachtige wandeling langs de rivier met al z'n flora en fauna hopen we een beetje droog weer aan boord te kunnen komen, het begint een beetje te spetteren.
Wij, echte Hollanders, gaan niet schuilen voor een beetje regen (achteraf niet zo slim). Eenmaal in ons rubberbootje komt het met bakken uit de lucht en of dat nog niet genoeg is, halverwege de brandstof op!
Gelukkig waren we wel zo slim geweest om een tankje met benzine mee te nemen, dus dat probleem kon snel opgelost worden.

De volgende dag willen we naar Alderney.
Volgens de weerberichten is de windrichting en kracht prima om te gaan. Vanuit Beaulieu is dit ongeveer 80 mijl varen.
Om niet met donker in Alderney aan te komen gaan we vroeg weg, vroeg is dan ook 06.00 uur.
Eenmaal buiten blijkt de wind niet de voorspelde te zijn. We proberen het 1,5 uur maar zijn het dan zat, Alderney blijkt toch niet te bezeilen en zeker niet met windkracht 7 scherp aan de wind en dan nog moeten kruizen. Het is oncomfortabel, keren om en gaan naar Portsmouth.
Nemen een box in de Royal Clarence Marina en gebruiken de rest van dag voor de was.




















Twee dagen later kunnen we wel naar Alderney. Met een waterig zonnetje komen we daar aan het einde van de middag aan.

Baai Alderney

Hier is geen jachthaven, je kunt alleen aan een mooring liggen.
Er staat wel een behoorlijke deining, echt comfortabel zullen we vannacht niet slapen. Dat gaan we later wel weer inhalen.
De volgende ochtend worden we wakker terwijl het zonnetje schijnt. Er staat nog steeds een behoorlijke deining dus laten we ons door de watertaxi ophalen om naar de kant te gaan.
Om in het centrum te komen moet je eerst een behoorlijke klim maken, dit is geen straf met het zonnetje erbij. Herinneringen komen boven als wij eenmaal in het centrum zijn, een aantal jaren geleden zijn wij hier ook geweest.


Het mooie van de Engelse zuidkust en de Kanaal eilanden (waar Alderney er 1 van is) is dat als je eenmaal van boord bent prachtige wandelingen kunt maken. Dat doen wij hier dan ook, even lekker de kuiten laten werken.

Na een tweede nacht met heftige deining hebben we het wel gehad hier, we gaan naar Sark.
Sark is een eiland met het hoogste punt op 109 meter boven zeeniveau.

Het is inmiddels 10 dagen geleden dat we vertrokken vanaf een mooring bij Stellendam om richting Eastbourn te gaan.
Het weer is goed en de wind ook gunstig, zo'n windkracht 3 tot 4 en komt backstag binnen.
We hebben het nog even over de sluiswachter die volgens ons wat last had van een maandagochtend humeur.
Met een niet zo vriendelijke stem werd ons bij het binnenvaren medegedeeld de volgende keer te wachten op het juiste sein om binnen te varen. Ok, hij had gelijk.
Eénmaal binnen, als enige boot in die grote sluis, werd ons op dezelfde vriendelijke wijze verzocht toch vooral door te varen en niet halverwege af te meren. Ok, zo gedaan.
Er werd de tijd genomen om ons weer uit de sluis te laten, tot overmaat van ramp sloeg er bij het losgooien een knoop in de landvast 4 meter boven ons hoofd aan de ring in de sluismuur.
Gauw losgeknoopt van de boot en landvast laten hangen, deze mag een ander meenemen. We hoorden de sluiswachter denken.
Het zat in het begin niet echt mee, er ging nog een lampje overboord (sorry Annie) en een zonnebril aan diggelen.
Verder zijn we, na 30 uur en 130 mijl,  zonder kleerscheuren aangekomen in Eastbourn.
In 1999 zijn we hier ook geweest maar geen enkele herkenning meer, wat natuurlijk niet gek is na 17 jaar, de tijd heeft hier ook niet stil gestaan.
Het is voor ons Hollanders wel weer even schrikken van die Engelse prijzen.

We bellen met Cees en Fanella, vrienden die in Engeland wonen maar hun zeilboot in Enkhuizen hebben liggen.
Op onze Sail Away borrel met hen afgesproken dat mochten we in Eastbourn zijn zij ons komen opzoeken om samen een hapje te gaan eten.
Ze komen woendag en we beland met z'n 4-tjes bij de Italiaan. Altijd leuk om bekenden onderweg te ontmoeen ook al zijn we nog niet zo ver van huis.

Donderdag gaan we naar Newhaven. zo'n 15 mijl verderop. In Engeland moet je meestal wel rekening houden met het tij, dus om 06.00 uur gaan de trossen los.
Weer en wind zijn ons vandaag ook weer gunstig gezind. We vliegen erover, halen een gegeven moment ruim 10 knopen aan snelheid en dat met een boot die volgeladen is met allerlei.
Na 2 uur varen liggen we aan de gastensteiger. We nemen de bus naar Brighton, erg leuk om daar ook weer eens te zijn.
We gaan daar op zoek naar de Choccywoccydoodah winkel. Hier maken ze de prachtigste dingen van chocolade.
Na enig zoeken, het ligt in een achteraf straatje, vinden we de winkel. En inderdaad de prachtigste dingen staan er in de etalage.
Newhaven is geen getijde haven dus de volgende dag op een normaal tijdstip richting Portsmouth.
Dit is een tocht van ca 60 mijl, we hebben veel wind onderweg.
Portsmouth heeft wel haven maar omdat we niet vroeg zijn pakken we een mooring. Zin om naar de kant te gaan hebben we niet, tijd voor languit met een boek.
De bedoeling is om morgen naar Cowes op het eiland Wight te gaan, 12 mijl varen. Cowes is het zeilerswalhalla van Engeland.
We zullen hier een paar dagen blijven om het eiland te gaan verkennen.


.

Begin van onze droom

De eerste mijlen van onze droom zitten erop.
Andijk - Enkhuizen en daar vandaan samen met Annie (moeder van Joke) door naar Amsterdam en daarna via de staande mastroute met overnachtingen in Haarlem, een korte tussenstop in Alphen ad Rijn bij Jaap en Wendelien, Boskoop en Rhoon,
Inmiddels liggen we in Hellevoetsluis, daar zal Annie van boord gaan en gaat onze reis verder.

We genieten nog steeds na van de Sail Away borrel op 1 mei met familie en vrienden.
Kaartjes met lieve teksten, leuke kadootjes, veel voor de inwendige mens maar ook een noodpakket,
knutselpakketten (voor als we ons vervelen) en een Cobb barbecue.

Ook is er in Andijk een interview geweest voor het Kreupeltje - clubblad van watersportvereniging De Kreupel. Medio augustus/september zal iedereen het verhaal kunnen lezen op de site van De Kreupel.