Bahamas

We hebben een super overtocht gehad naar de Bahama’s.
Bij vertrek wat oponthoud, de Puertoricaanse douane verscheen niet op tijd op hun werk.
Maar wat maakt het uit als je een tocht van minimaal 3 nachten voor de boeg hebt. Uiteindelijk gaan het er 4 worden.

Bojangles heeft de gennaker al in aanslag en éénmaal buiten zien wij deze uitwaaieren, blijft een mooi gezicht. Lang kunnen wij er niet van genieten ze lopen al snel bij ons vandaan.
Helaas is het voor ons niet mogelijk om onze gennaker te gebruiken. Door ons nieuwe anker, wat iets groter is dan de oude, kunnen wij onze boegspriet niet meer naar buiten schuiven die noodzakelijk is voor het zetten van de gennaker. Henk moet eerst e.e.a. aanpassen voordat ook wij onze gennaker kunnen hijsen.
Bij ons staan genua en grootzeil en met niet al te veel wind gaat het traag maar gestaag. Later trekt de wind aan en dan lopen wij er ook lekker doorheen.
De dagen en nachten rijgen zich aaneen zonder veel bijzonderheden. Een gegeven moment leek het wel of we door een houthandel voeren, rondom ons heen takken (groot en klein), boomstronken, niet normaal. Het was zoveel dat uitwijken niet mogelijk was, regelmatig bonkte er dan ook het nodige tegen de boot.
Bakken onderweg nog een heerlijk rozijnenbrood, verder is het lezen, slapen en genieten van prachtig zeilweer.

Ons eerste doel is Great Inagua, daar klaren we in en dan zien we wel wat onze volgende stap zal zijn.
Bij Great Inagua is wel een haven maar wij gaan lekker ankeren. We horen Rob de havenmeester oproepen om te zeggen dat wij voor de haven voor anker gaan, waarop de aardige man antwoord dat we beter binnen kunnen liggen met deze wind en niet voor anker moeten gaan.

zeilboot uit Haïti

Dat kan wel zo zijn maar sommige havens vragen exorbitant hoge bedragen voor een overnachting. Rob vraagt wat te betalen: 10 dollar per nacht. Per boot? Yes. Ok, wij komen naar binnen.
Heerlijk om straks gewoon weer van de boot te kunnen stappen om aan wal te gaan!! Voor het laatst konden wij dat in Curacao Marine zo’n 10 maanden geleden.
Later horen wij dat de haven gebouwd is door Nederlanders, maar of deze echt bedoeld is voor zeilboten zoals de onze vragen wij ons af. Hoge palen/hoge steiger dus lastig aanleggen en hoezo lekker makkelijk van boord kunnen stappen??
Voor ons is het lekker aanleggen, gaan naast de Bojangles liggen, alleen moeten we nog wachten ze gaan  ‘even’ verkassen. Dat ‘even’ gaat niet lukken, met duwen en trekken, zuchten en steunen, nog eens nadenken wat de beste methode is om de boot met de kop in de wind te krijgen, is het uiteindelijk toch gelukt en liggen we zij aan zij.

En ja, nu van de boot af om een verplicht bezoekje te brengen aan douane en immigratie. Gelukkig is de Bojangles iets hoger dan wij dus lukt het om met mijn kont op de steiger te wippen en dan ben ook ik aan wal.
Terug bij de boot, inmiddels 300 dollar armer, gaat het iets lastiger om weer aan boord te stappen, het water is inmiddels zo’n 40 cm gezakt.
Nu hebben we de borrel wel verdiend, pakken wijn en bier uit de koelkast en gaan gezellig naar onze buren en kletsen nog wat na over de afgelopen tocht en natuurlijk het inklaren.

Bij douane moesten weer de nodige formulieren ingevuld, 3 stuks. Alles oké en contant afrekenen: 300 dollar!
Eh ja eh zoveel contant hebben wij niet! Geen probleem de dame van douane brengt Baudine en Henk wel even naar de pinautomaat (ondertussen handelen Rob en ik Immigratie af, fluitje van een cent en gratis!). Jammer pinautomaat blijkt buiten gebruik. Beide komen terug voor de paspoorten, ze kunnen met creditcard binnen bij de bank geld opnemen. Rob stapt ipv Baudine met Henk weer in het autotootje bij de dame, alwaar bij de bank 86 formulieren getekend moesten worden maar dan hebben de mannen geld en kunnen we terug naar het douane kantoor om af te rekenen.
Voor die 300 dollar mogen we 45 dagen verblijven in de Bahama’s en overal ankeren waar we willen.

Tot nu toe waar wij geweest zijn komen we alleen maar hele vriendelijke mensen tegen, ook hier weer. Vanaf de boot naar douane was toch gauw 20 minuten lopen en op de terugweg met 32 graden en de deining van de afgelopen 4 dagen nog in onze benen zijn we blij als er een auto stopt en ons bij de supermarkt dropt die vanaf de boot de andere kant op ook weer 20 minuten lopen zou zijn.
Na het doen van de boodschappen weer zo’n aardige man die ons wel bij de boot af wil zetten. Joepie!

Morgen maar iets van het eiland gaan verkennen, nu eerst een lekker tukkie doen.

Rob en Baudine hebben al een trapje opgehangen zodat we zonder problemen van boord kunnen stappen. Zwemgoed mee en op zoek naar een zandstrandje. Na een uur lopen zijn we bij de vuurtoren (die nog even beklommen moet worden) waar van boven af een mooi zicht is over het eiland en kunnen we kijken naar het zandstrandje wat hier dichtbij zou moeten zijn.

Helaas niet gevonden, oké dan maar weer terug richting boot. Onderweg genieten we van een lekker lokaal biertje (Kalik) en krijgen daar van 2 bewoners nog wat uitleg over het één en ander.

Het ene is over de conche (grote slak) die als deze groeit steeds een ander huisje moet maken, deze groeit namelijk niet mee. Ik laat mij nog wijsmaken dat de slak gewoon op zoek gaat naar een nieuw huis en er dus zelf niet één bouwt.
Het andere gaat over ‘het goud’ van de walvis. Helemaal duidelijk is het mij niet, ging het over de sperma van de walvis, geen idee. Het blijkt te stinken, één van de mannen wil het wel halen en dan met een stokje vuur maken en er tegen aan houden en dan zou het vreselijk moeten stinken. Laat maar wij weten genoeg. Gezellig hebben we het wel met de mannen.

Gezien de weersverwachting voor de komende dagen moeten we wel verder, doen we dat niet dan liggen we hier straks een week en die brengen we liever ergens anders door.
Onze keus is gevallen op Long Island 150 mijl verderop. 150 mijl betekend een nachtje doorvaren, oké wat moet dat moet.
Bij Long Island is het zeker niet aan te raden om met donker een baai binnen te lopen, er liggen her en der nogal wat rotsen onder water waar we met onze diepgang niet overheen kunnen. Opletten geblazen dus!!!

onderweg naar Long Island

Er is wat verwarring ontstaan tussen de Bojangles en Bluenose: de één geeft aan dat we naar Great Harbour zouden gaan maar de ander Little Harbour, er zit 9 mijl tussen de één en de ander. Bij harbour denk je al gauw dat er een haven is maar niets is minder waar, het zijn gewoon baaien waar je kunt ankeren.
Bojangles blijkt gelijk te hebben we zouden naar Great Harbour, foutje van ons. Maar uiteindelijk gaan we toch naar het kleine broertje, min of meer uit noodzaak vanwege wat pech bij ons aan boord; stuurkabel gebroken. In eerste instantie dachten we het roer verloren te hebben, de boot wilde geen enkele kant meer op. Henk is op onderzoek uitgegaan en zag al gauw de gebroken kabel liggen. Vreemd was wel dat de stuurautomaat nergens meer op reageerde (deze maakt geen gebruik van de gebroken kabel), wat nu!!
Toch maar even de Bojangles oproepen, wellicht hebben een sleepie nodig. Gelukkig lijkt na 20 minuten de stuurautomaat weer te reageren en blijkt het roer in orde. De laatste 4 mijl motoren wij achter de Bojangles de baai in van Little Harbour. Eénmaal binnen vinden we een prima plekje, wat niet zo moeilijk is, er ligt geen enkele andere boot.
Wauw wat een baai is dit, rondom ons heen zien we witte strandjes we wanen ons in Little Paradise.
Henk gaat meteen aan de slag om de stuurkabel te vervangen en enige uren later heeft hij de klus geklaard.
Tijd voor ontspanning en genieten van een prachtig stukje Bahama. We tuffen met onze dinghy naar een wit zand strandje waar Rob en Baudine ons al opwachten met een wijntje en een biertje en genieten we met z’n 4-tjes van een werkelijk prachtige omgeving.

Over Great Harbour hadden we al wat gelezen echter niet van Little Harbour. Toch maar even lezen of hier iets te doen is? Nee dus, de eerste de beste supermarkt ligt 100 km verderop en tijdens een wandeling kwamen we na 1,5 uur lopen de eerste huizen tegen. Lezen verder dat je niet in Little Harbour moet gaan liggen als de wind Noord tot Noord Oost en meer dan 4 beaufort is, helaas hebben wij wel deze NNO wind en zelfs 6 beaufort. Niet veel later zien wij enorme brekers staan bij de ingang van de baai, hier liggen wij dus wel even. Er blijken boten te zijn geweest die hier 4 tot 5 weken vast hebben gelegen vanwege de hoge golven en enorme brekers.

Oké, even voorraden checken: bruine bonen, doperwten, kidney bonen, sperziebonen, nog meer bruine bonen, rijst, aardappelpuree, meel, vitaminepillen we komen wel een paar weken door.

Wie denkt dat het op de Bahama’s altijd mooi weer is, nou vergeet het maar. Er zijn avonden dat we met lange broek, trui en sokken (die ergens onderuit de kast vandaan moesten komen) aan in de kuip zaten en blij waren met hutspot en bruine bonen soep.
Kunnen ons nog net beheersen om de kachel aan te doen, wel eten we voor het eerste sinds lange tijd weer binnen. Gelukkig is het de meeste tijd wel mooi weer, wij zijn gewoon verwend, watjes zijn we geworden.

Na 5 dagen is de wind ons gunstig gezind, deze is aan het afnemen en nog een dag later zijn de brekers verdwenen en de golven van dusdanige hoogte dat wij weg kunnen, hop naar Rum Kay.

Dit is een dag van 40 mijl, prima te doen alleen regent het zo nu en dan pijpenstelen, bah. Ook bij het naderen van onze ankerplek is het verre van droog, door en door nat laten wij ons anker vallen.
Zin om van de boot af te gaan hebben wij niet in deze regen. Rob en Baudine gaan nog wel even op onderzoek uit en stuiten in het dorp op een kleine supermarkt, scoren daar wat boodschappen en zijn zo lief om voor ons een doos eieren mee te nemen. Morgen is het Pasen en wat moet je dan zonder eieren!
Eerste Paasdag brengen wij varende door naar onze volgende bestemming op de Bahama’s: Great Exuma Island.

Daarover later meer!!